Salomo is dood, zijn zoon Rehabeam volgt hem op ... en meteen gaat het mis.
Jerobeam is jaren geleden gevlucht voor Salomo. Hij komt terug en vraagt Rehabeam hem en zijn volk met zachtheid te behandelen. De ouderen die Rehabeam raadpleegt, vinden dat een goed idee: dan zullen ze voor altijd goede knechten zijn.
Maar Rehabeam besluit ook elders advies in te winnen, en gaat naar zijn vrienden. Die zijn het helemaal niet met de ouderen eens. Niks daarvan, behandel die mensen nog strenger. Dat zal ze leren!
Rehabeam volgt het advies van zijn vrienden. Logisch, hen kent hij, hen vertrouwt hij, die ouderen, dat moet hij nog maar zien of die nog steeds goede adviezen geven.
En het gaat helemaal mis. Jerobeam krijgt een hard antwoord, geeft dat door aan zijn volk en die besluiten dat ze Rehabeam niet als koning willen. En volgen Jerobeam.
Rehabeam probeert de macht terug te krijgen, maar het gaat niet.
Eén misstap, en het land ligt in puin.
Mijn vriend en ik hadden het erover, waarom de vrienden zo'n hard advies hadden gegeven. Misschien dachten Rehabeam en zijn vrienden wel, dat hij werd uitgeprobeerd, dat er werd gekeken of hij een slappeling was. Tja, en dan moet je wel optreden.
Je zou zomaar op de hand van de ouderen kunnen zijn. Ik heb ook meteen maar aangenomen, dat dit stuk van de Bijbel door ouderen is geschreven. Maar de ouderen die Salomo adviseerden, hadden kennelijk wel toegelaten, dat Salomo Jerobeam en zijn volk zo slecht behandelde. Daar begon het kwaad, daar werd het zaad gezaaid voor de latere scheuring.
Maar in een maatschappij hebben we alle generaties nodig. De onstuimigheid en de vindingrijkheid van de jongeren, de bezonkenheid van de ouderen. En daartussendoor de generaties die hun kinderen opvoeden en ze een basis in het leven geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten