Verwarrend

Voortdurend zit ik te bladeren: wie was nou de koning van Juda? En wie van Israël? En was Jehu nou de koning van Juda? Ja toch? Nee dus.
En dan was ik ook nog verbaasd dat Elisa profeet in Israël bleek te zijn, en niet in Juda.
Eigenlijk maakt het niet uit wie koning van welk land is. De koningen vertonen dezelfde droevige overeenkomsten: als ze gewonnen hebben, slachten ze iedereen af. Izebel wordt op verzoek van Jehu uit het raam van haar kamer gegooid door haar dienaren, dan gaat Jehu eens lekker eten. En als hij daarna tegen zijn knechten zegt: vooruit, begraaf haar maar, is ze al door de honden tot op het bot afgekloven. En met allerlei listen laat Jehu vervolgens alle zeventig (!) zonen van Achab doden. En daarna de priesters van Baäl, hij is nou toch bezig.

Dan komt een vreemd stuk, dat ook voor de nodige verwarring zorgt bij mij: Ahazia is dood, zijn moeder hoort dat, en ... brengt vervolgens het hele koninklijke geslacht om. Waarom? Omdat zij wilde regeren? Ik lees het niet. En waarom redt haar zus maar één van de koningskinderen? Lukte het haar niet om meer dan één kind te redden?

En vervolgens wordt die ene zoon koning. In plaats van zijn grootmoeder. Die, uiteraard, gedood wordt.

Eén grote aaneenschakeling van dood en geweld.