Regels, regels, regels

Mozes heeft het volk uit Egypte bevrijd en nu begint het leven zijn gewone draai te vinden.
En daar horen regels bij thuis.
Er waren natuurlijk al regels. Die zijn in iedere gemeenschap.
Maar God stelt er tien. Simpele regels.

Er is maar één God, en dat ben Ik. Je vereert alleen Mij, geen andere goden.
Je maakt geen beelden van Mij en als je dat toch doet, dan buig je er niet voor.
Je gebruikt Mijn naam niet als het niet moet.
Heilig de Sabbat, je werkt al genoeg dagen.
Eer je vader en je moeder.
Je mag niemand doodslaan.
Je mag niet vreemdgaan.
Je mag niet stelen.
Je mag niet leugens vertellen over een ander.
Je zult niet proberen te krijgen wat van een ander is.

Ze zijn iets uitgebreider, maar dit is de kern. Zo simpel, en toch worden ze dagelijks overtreden.
Dat doe ik, dat doen anderen.
Je gebruikt Mijn naam niet als het niet moet: als ik heel erg kwaad ben ...
Heilig de Sabbat, dat is wat gemakkelijker, voor mij tenminste, maar beslist niet voor iedereen. Toch vind ik het wel een goede regel: ieder mens heeft zijn rust nodig.
Geen leugens vertellen over een ander: daar valt roddelen ook onder, wat mij betreft.
Probeer niet te krijgen wat van een ander is. Dat is soms gemakkelijker gezegd dan gedaan.

Het heeft lang, heel lang geduurd, vóórdat ik in de gaten had dat je niet alleen geen beeld mag maken van God, volgens de Tien Geboden. Maar ook niet van mensen. Daar kwam ik pas heel erg kort geleden achter. Wat zouden we hebben gemist, als we ons letterlijk aan deze regel hadden gehouden.

En dan vindt God dat het tijd wordt, dat Zijn volk wat nader met Hem kennismaakt. Dus Hij verschijnt aan het volk, in een enorm onweer, onder het geluid van bazuinen.
Enerzijds ben ik jaloers, dat anderen zo dicht bij God stonden, en wij niet.
En anderzijds: anderzijds ben ik erg blij, dat ik er niet bij was. Ik had van ontzag en angst niet geweten wat te doen.