donderdag 19 februari 2015

Offers en voorschriften

En dan is het Tabernakel klaar. Alles is gereedgemaakt. Alles is gezegend. God heeft Mozes uitgelegd welke offers moeten worden gebracht. Wanneer offers moeten worden gebracht. Hoe de offers moeten worden gebracht.
Interessant overigens: Aäron is de priester, maar God blijft alles aan Mozes uitleggen. Mozes, dat is de man die hij in de woestijn heeft geroepen. De man die hij tot twee keer de Stenen Tafelen met de Tien Geboden heeft gegeven. De man die hij alle wetten heeft uitgelegd. En ook de man die hem heeft uitgelegd hoe het Tabernakel moet worden gebouwd, wie dat voor hem moeten doen, wat voor kleding de priesters moeten dragen. Alles eigenlijk.
Vóór het grote gebeuren hebben we nog meer regels en voorschriften kunnen lezen. Over het wegsturen van de onreinen. Over de vergoeding van schuld. En, een heel interessante: de wet op de jaloersheid. Als een man jaloers is, als hij denkt dat ze met iemand anders slaapt dan met hem, dan mag hij haar meenemen naar de priester. De priester geeft haar dan de kans te bekennen dat ze vreemdgaat. Of te verklaren dat ze altijd haar man trouw is gebleven.
Maar hoe zit het met de man? Kan de vrouw niet jaloers zijn? Mag een man wel slapen met een ander dan zijn vrouw, of zijn bijvrouw, of zijn tweede vrouw of ... Als ik de laatste zin zo lees, zou je kunnen denken dat hij misschien minder reden heeft om vreemd te gaan dan zijn vrouw: hij kan al met zoveel vrouwen slapen. Maar Juda slaapt toch ook met Tamar, in de veronderstelling dat zij een prostituee is. Terwijl Juda toch ook meerdere vrouwen heeft.
Maar over de jaloezie van de kant van de vrouw zegt de Bijbel niets. Is dat omdat de man vreemd mag gaan? Of mag een vrouw haar man niet aanklagen?
Een zware straf overigens voor de vrouw, als ze wel met een andere man dan haar eigen echtgenoot heeft geslapen. Ze zal dan 'bitter water' moeten drinken, water met stof van de vloer van het tabernakel. En haar buik zal opzwellen, maar niet van een zwangerschap. Ik meen me overigens te herinneren, dat ze in een wet van Leviticus ter daad zou worden gebracht, samen met de man met wie ze het overspel heeft gepleegd. Dus de straf wordt al iets minder zwaar.
Maar ja, hoe zwaar is een straf niet als je je leven lang niet meer zwanger kunt worden. Als je niet meer kunt doen, wat vrouwen uit die tijd als hun grootste taak zagen: kinderen baren.
En de echtgenoot mag vrolijk rondspelen.
Ik zei het vroeger al tegen mijn zoons: 'Maar het leven is ook niet eerlijk.'
Dat wordt hier wel bewezen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten