Toen ik vanochtend wakker werd, dacht ik: ik wil niet aan Exodus beginnen vandaag. Genesis liep net zo goed af, en nu gaat het weer mis.
En zo is het maar net. De volgende farao, die Jozef niet gekend heeft, hoort kennelijk ook niet over hem van zijn leraren. Een vreemd idee, want tenslotte had de man het Egyptische volk gered.
Maar goed, de farao ziet dat het volk van Jakob in getal groter wordt dan dat van de Egyptenaren, en trekt daaruit meteen de conclusie, dat zij weleens tegen de Egyptenaren zouden kunnen gaan strijden, als er andere volkeren tegen Egypte gaan strijden.
Waar haalt hij dat idee vandaan? Is het 'gewone' angst? Ik ben bang van wel.
Zijn maatregelen halen niets uit: hij laat de Israëlieten hard werken, en steeds meer onderdrukken. Van de weeromstuit zoeken de Israëlieten kennelijk troost bij hun vrouwen. Het gevolg laat zich raden. En de vroedvrouwen die de Hebreeuwse vrouwen helpen bij de bevallingen, doden de geboren jongetjes niet, omdat zij banger zijn voor de god van Jakob dan voor de farao. God beloont ze daar ook voor: ze krijgen beiden een gezin. Zoals al eerder gemeld, werkt dat statusverhogend.
Mooi, dat in de Bijbel hun namen worden genoemd. Dappere vrouwen, die de farao trotseren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten