Mozes

Het was zo'n mooi verhaal op school: Dat babytje dat daar in een mandje ronddobbert, in het water. En dan door de dochter van de farao wordt gered. Geweldig toch.
Dat is dus het begin van het verhaal van Mozes. Niet helemaal het begin. Want we weten niet wie zijn ouders zijn. Tot die tijd wisten we dat wel van onze 'helden' in de Bijbel. Maar over de ouders van Mozes wordt niets meer gezegd dan 'Een man uit het huis van Levi huwde een Levitische vrouw.' Dat is zijn afkomst.
Overigens is het vreemd dat als Mozes moet worden verstopt, omdat hij een jongetje is, hij later toch nog een broer blijkt te hebben. Waarom is die niet gedood?
Het grappige is, dat ik dacht dat er veel meer stond in de Bijbel over de jongensjaren van Mozes. Maar dat heb ik kennelijk gehaald uit vroegere uitzendingen van de EO, in de jaren negentig. Ik zie hem daar nog tussen de zuilen van het paleis van de farao doorlopen.
De Bijbel volstaat met één zin: 'En toen het kind groot geworden was, bracht zij het naar de dochter van Farao; en hij werd door haar als zoon aangenomen en zij noemde hem Mozes, want, zei zij: ik heb hem uit het water getrokken.' Een lange zin, dat is waar. 38 woorden maar liefst.
Van de strijd van Mozes met God (hij wil helemaal niet naar de farao, zijn pleeggrootvader om te pleiten voor zijn volk) en met de farao horen we des te meer.
God geeft Mozes een aantal mogelijkheden om de farao te overtuigen, maar Mozes blijft tegenstribbelen: 'Het lukt toch niet.' Hm, herkenbaar? Het gekke is, dat er dan in de Bijbel staat, dat God boos wordt op Mozes. Waarna God tegen Mozes zegt, dat hij hem Aäron als hulp zal geven. Dat lijkt me geen boosheid, eerder een toegeven.
Maar goed, Mozes zwicht, gaat, met toestemming van zijn schoonvader, met vrouw en kinderen terug naar Egypte en praat samen met zijn broer Aäron eerst met de oudsten van het volk. Het volk is helemaal geroerd, dat God zich om hen bekommert.
Maar het volk wordt vervolgens nog zwaarder dan eerst op de proef gesteld. Zodra Mozes en Aäron de farao hebben gevraagd of ze in de woestijn een feest ter ere van God te mogen vieren, maakt farao de taken van de Israëlieten nog zwaarder. Zodra de Israëlische opzichters merken dat ze dat te danken hebben aan het verzoek van Mozes en Aäron, maken ze de twee broers bittere verwijten.
En weer worden Mozes en Aäron door God naar de farao gestuurd. En als dan de grote truc komt: de staf van Mozes wordt op de grond gegooid en verandert in een slang, doen de wijzen en tovenaars van de farao hetzelfde. De slang van Mozes verslindt weliswaar alle andere slangen, maar de farao trekt zich er niets van aan: het feest gaat nog steeds niet door.