Het was maar goed, dat ze nog even gingen praten, die van Kanaän, met de Overjordaanse buren. Want die hadden zomaar een altaar gebouwd. Een enorm altaar nog wel. Dat ging natuurlijk niet, al dat ongelovige gedoe.
Dus hup, werden er afgezanten gestuurd. Belangrijke afgezanten, want het was een belangrijke zaak. Tenslotte liep heel Israël gevaar door God gestraft te worden, omdat die van de overkant andere goden gingen vereren.
Ben je gek? zeiden de overburen, toen de afgezanten kwamen. Helemaal niet andere goden. Nee, we zitten hier zo ver van jullie vandaan, dat we onze kinderen goed duidelijk moeten maken, dat wij ook het volk van de Heer zijn. Dat altaar is helemaal niet om op te offeren. Nee, we weten dat het belangrijkste altaar daarvoor bij jullie staat, bij het Tabernakel.
Maar we moeten onze kinderen toch duidelijk maken waarom het gaat? Beide kanten kunnen het altaar zien. En zo weten beide kanten, dat wij ook bij God horen.
Juist, zeiden de afgezanten, zit dat zo?
En ze konden gerustgesteld weer naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten