Het gaat niet goed met Saul. Hij is jaloers op David en denkt: straks wordt hij nog koning!
In werkelijkheid is David al door Samuël tot koning gezalfd, en het is maar goed dat Saul dat niet weet.
Saul stuurt hem telkens op gevaarlijke missies, in de hoop dat David daarbij zal sterven.
Maar nee, David keert telkens zegevierend terug. Het volk zingt zijn naam, zingt, dat hij nog geweldiger is dan koning Saul.
We horen niet, dat David zich op zijn overwinningen laat voorstaan. Maar Saul is en blijft jaloers. Hij krijgt enorme woede aanvallen.
En dan is ook nog eens zijn zoon Jonathan op de hand van David. Van begin af aan vatten de twee een diepe vriendschap voor elkaar op. Ik heb ooit gehoord, dat het meer dan dat was, een homoseksuele liefde, maar tot nog toe maak ik dat niet op uit wat ik lees. Zeker niet uit het gedrag van David. Ja, de twee kussen elkaar, maar er wordt wel vaker in de Bijbel door mannen gekust. En David trouwt met een dochter van Saul.
Maar goed, Saul dus huwelijkt eerst zijn oudste dochter uit aan David. Om haar op de dag van de bruiloft met iemand anders te laten trouwen. Dan huwelijkt hij hem uit aan een andere dochter, die smoorverliefd op hem is en hem verbergt voor haar vader als dat nodig. Zijn kinderen zijn net als de rest van Israël: op de hand van David.
Maar David is trouw aan Saul. En Saul ziet dat niet. Hij kan alleen zijn eigen jaloerse gedachtengang volgen.
En richt zo zichzelf te gronde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten