Tussen al het verdelen van grond voor het volk van Israël door, worden ook de vrijsteden aangewezen.
Ik heb ontdekt, dat ik iets eerder niet goed gelezen heb.
Ik dacht, dat een doodslager, die iemand per ongeluk gedood had, toevlucht kon zoeken in een vrijstad. En dat hij daar mocht blijven wonen totdat de hogepriester van die stad dood ging. Dan mocht hij terugkeren naar huis.
Dat is waar, maar het is niet de hele waarheid. Het andere deel is, dat hij wel degelijk terecht zal moeten staan. En dat had ik gemist.
Het is natuurlijk ook wel logisch, dat zo iemand terecht moet staan. Opzet of niet, er is wel iemand dood. En de doodslager heeft dat gedaan.
Zou zo'n doodslager niet af en toe denken: Hadden ze me meteen maar gedood. Dan had ik me hier niet hoeven verstoppen?
Als ik erover nadenk, denk ik van wel.
Maar, tegelijkertijd denk ik niet dat de doodslager dat bleef denken. In zijn ellendige momenten, ja, dan wel. Als hij beseft dat hij zijn vrouw en kinderen nooit meer zal zien, of in ieder geval een hele lange tijd niet.
Maar de drang om te overleven is bij de meeste mensen heel erg groot.
En ik denk zelf, dat die uiteindelijk overwon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten