Ik heb wat zitten nadenken over de vrienden van Job.
Waarom denken ze toch telkens, dat híj iets fout heeft gedaan? Hoe lang kennen ze Job nu al? Ze weten toch, dat hij een godvruchtig man is? En toch lijken ze bereid slechte dingen over hem te geloven.
Of is het een kwestie van 'zoals de waard is, zo vertrouwt hij zijn gasten?' Ze weten, dat ze zelf vaak genoeg de fout in gaan, dus Job zal dat ook wel eens doen.
Of, nog een mogelijkheid, misschien vinden ze het wel fijn nu eindelijk eens Job bestraffend toe te kunnen spreken. Misschien kwam de troost die Job vroeger bood toch wat harder over dan hij bedoelde.
En Job zelf? Die is niet blij met God. Hij had graag een bemiddelaar tussen hem en God gehad. Nu kan hij alleen klagen en krijgt hij geen weerwoord.
En toch, toch spreekt hij door alles heen zijn vertrouwen in God uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten