Jobs vrienden komen op bezoek. En ze schrikken, van wat ze aantreffen. Eerst kunnen ze alleen maar klagen.
Maar dan vermannen ze zich. En om de beurt beginnen ze te spreken. Het zou bedoeld moeten zijn als troost, maar in werkelijkheid zijn het verkapte verwijten: Weet je zeker, dat je niets fout hebt gedaan? God straft de onschuldigen niet.
Job moet er niets van hebben. Hij is boos op zijn vrienden. Hij is boos op God. Maar waar zijn vrienden mogen ophoepelen, daar vraagt Job aan God om snel een einde aan zijn leven te maken.
Hij blijft in God geloven, ondanks zijn ellende.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten