Het is weer feest: de muur van Jeruzalem wordt ingewijd. En hoe! Zangers, instrumentalisten en de priesters en Levieten worden in tweeen gedeeld en onder leiding van Nehemia aan de ene kant en Ezra aan de andere kant trekken ze ieder aan een kant over de muren heen naar de tempel.
En dan, dan stellen de koren zich op en laten de zangers zich horen.
De vrouwen en kinderen vieren mee en tot in de wijde omtrek is het feest te horen.
Daarna neemt het leven zijn gewone gang. Nou ja, gewone gang: de gang van zaken moet eerst nog worden bepaald. En dat gebeurt: welke zangers, wachters, instrumentalisten, priesters, Levieten, enz. enz, wanneer waar moeten staan. Het wordt allemaal bepaald. En ook wie wat moet inzamelen voor de eredienst aan God en voor het levensonderhoud van de priesters en de Levieten. Die laatsten, de priesters en de Levieten, hebben immers geen tijd om het land te bewerken, of te handelen: zij moeten in en rond de tempel zijn.
En dan, dan gaat Nehemia op reis. En als hij terugkomt is er van alles mis. Er worden kamers ingericht voor mensen van gemengde afkomst, terwijl net bepaald was, dat dat niet mocht, er worden geen bijdragen voor de Levieten betaald en de Levieten zijn dus maar weer terug gegaan naar hun eigen akkers (die ze kennelijk toch hadden? Misschien als voorzorg?) En Nehemia moet alles weer recht breien.
Je krijgt het gevoel, dat niemand ook maar iets heeft geleerd van de gebeurtenissen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten