Leed, intens leed. Geroep, in psalm 42: 'zo smacht mijn ziel naar U, o God'.
Gelukkig hebben we de Bijbelhulp, want ik begreep niet waarom nu niet een vast vertrouwen werd uitgesproken.
Ds. Ina Boon legt het ons uit: het volk is net in ballingschap gevoerd, is angstig, en begrijpt het niet. Dan roep je wel tot je God ja. En vraag je Hem, waarom Hij je niet helpt.
In psalm 44 wordt God eraan herinnerd, dat Hij vroeger volkeren verdreef en Zijn eigen volk in een goed land plaatste. Waarom doet Hij dat nu dan niet meer? Waarom maakt Hij Zijn eigen volk te schande?
Maar de psalmen tonen ook andere emoties. In psalm 45 klinkt een lied voor de bruidegom, de koning: 'Mijn hart trilt van blijde woorden.'
En in psalm 46 klinkt er weer volop vertrouwen:
'Een vaste burcht is onze God.'
Een mooie afsluiting van mijn Bijbellezing van deze avond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten