In 'De scharlaken stad' beschrijft Hella Haasse, wat mij betreft één van de grootste schrijfsters van Nederland, de inname van Rome.
De soldaten nemen de meisjes van de stad mee om zich aan ze te vergrijpen. Ze slingeren de meisjes over hun schouders. Die hangen daar, biddend.
En als lezer voel je, dat God hen niet zal redden.
Dat gevoel krijg ik vanavond bij de Psalmen van David. Het is allemaal goed en geweldig. God zal ons bevrijden van de goddelozen, zegt David.
Maar als krantenlezer weet je, dat die redding wel eens lang kan duren. Want rijken verrijken zich. En als deze rijken het veld moeten ruimen, komen er wel weer nieuwe rijken. Die zich niets aantrekken van de wetten, totdat ze vervolgd worden. En zich dan te vaak toch weten te redden omdat zij wel die dure advocaat kunnen betalen.
Terwijl de arme zich de erfenis, de baan, wat dan ook, door de neus geboord ziet worden.
Moeilijk, dan toch je vertrouwen vast te houden.
Maar, dan komt toch ook wel je eigen gevoel, je eigen geweten opzetten. Hoe voel je je, als je iets verkeerds doet? Dat voelt verkeerd, daar word je niet gelukkig van. Ik tenminste niet. En ik ben daar beslist niet de enige in.
Dus, zelfs al heeft die goddeloze het (soms) beter, als jij volgens je geweten leeft, slaap je in ieder geval rustiger.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten