Grimmig

In psalm 58 laat de dichter zich volledig gaan. Vol wraakzucht noteert hij in vers 11:

De rechtvaardige zal zich verheugen,
wanneer hij de wraak aanschouwt;
hij zal zijn voeten wassen in het bloed van de goddeloze.

Eerder, in vers 9, zegt hij: '[laten zij vergaan] als de misdracht van een vrouw, die de zon niet heeft gezien'.
Grimmig. Ik schrik ervan. Zoveel genadeloosheid.

En de dichter is niet alleen grimmig over anderen. Ook over zijn eigen uitzichtloosheid.
Zoals psalm 63. Ik heb het lied teruggevonden dat ik vroeger zong in de kerk:

God mijn God, ik zoek naar u,
al wat ik ben is dorst naar u,
mijn lichaam is een land zonder water,
uitgeput van verlangen naar u.

Op http://www.pastoralekroes.nl/rouwintijdenvanverdriet/ staat de volledige tekst.
We zongen die vol hartstocht, in korte, afgebeten zinnen. Geweldig.

In de kerk waar ik tegenwoordig kom, is de muziek compleet anders. Het is nu een 'gewoon' lied geworden. Wat mij betreft wordt dat lied meteen de bundel uitgegooid en wordt het lied met de muziek waarop ik zong in de zeventiger jaren er ingezet.
Worden we weer eens wakker.