Bij ons in de kerk hebben we bekeerde bisschoppen. Ze waren protestant, zijn Rooms-Katholiek geworden en hebben het uiteindelijk zelfs tot bisschop gebracht.
Wij, 'gewone' katholieken, weten daar wel raad mee. We zeggen dan dingen als: 'je kunt wel zien dat hij een bekeerling is: veel fanatieker.' En dat bedoelen we niet al te vriendelijk.
Hoe zou dat met Saulus die Paulus werd, gegaan zijn?
Het was al een fanatiekeling. Hij haalde overal de Christenen vandaan, zette ze gevangen of gaf zelfs toestemming ze te doden.
En nu, nu is hij zelf een Christen. En hij stort zich er volledig in. Hij gaat naar alle synagogen en verkondigt daar hoe geweldig Jezus is. Dat doet hij met zoveel overtuiging, dat de Joden in de war raken. Dat kunnen de hogepriesters niet hebben, dus hup, ze beramen een plan om Saulus te vermoorden. Saulus, die nu Paulus is. Mooi is dat, zo'n naamsverandering: Abram die Abraham wordt, Saulus die Paulus wordt. Bij ons in de kerk hebben we dat ook. Je neemt ook een andere naam aan bij het vormsel. Alleen wordt die daarna niet meer gebruikt.
Zoals we weten, mislukt het moordplan. Weliswaar staan overal dienaren van de hogepriesters Paulus op te wachten, maar zijn medebroeders smokkelen hem in een mand de stad uit.
Dan zijn er ook de Grieks-sprekende Joden. Aan hen verkondigt Paulus niet, nee, 'hij sprak en redetwistte.' Daar moeten de Griekse Joden niet veel van hebben. Ook zij proberen Paulus te doden. Ook hier wordt Paulus door zijn medebroeders gered.
Het is duidelijk, hij ligt goed in de groep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten