Afscheid

Roerend, de toespraak die Paulus houdt als hij voor het laatst onder de oudsten der gelovigen van Efeze is.
Hij herinnert zijn medegelovigen aan het feit dat hij altijd voor zichzelf heeft kunnen zorgen, hij vertelt ze, wat hij heeft geprobeerd over te brengen. En hij zegt ze, dat ze het nu zonder hem zullen moeten doen, zij zullen voortaan de 'kudde' gelovigen moeten leiden. Want hij weet, dat hij hier nooit meer terug zal keren en hen nooit meer terug zal zien.

Grote consternatie onder de oudsten. Ze kunnen Paulus niet missen, ze vinden het zo mooi wat hij gezegd heeft. Ze omhelzen hem, en treuren omdat dit de laatste keer is, dat ze elkaar zullen zien.

Het is duidelijk, dat Paulus zich enorm geliefd heeft gemaakt en dat de gelovigen enorm tegen hem op zien.
Zo'n man die maar door- en doorgaat, nog tot de ochtend met de gelovigen spreekt en dan alweer weggaat om met de boot naar een andere plaats te gaan. Hoe zou hij slapen, vraag je je af. Hazeslaapjes? Dat staat er niet.

De mannen van Efeze doen Paulus uitgeleide naar het schip dat hij zal nemen. Daarna zien ze hem nooit meer.