De laatste brief

Gek is dat, je schrijft een brief aan mensen die je nog nooit ontmoet hebt. Die wonen op een plaats, waar jij nog nooit geweest bent.
En het is de vraag, of Paulus die mensen uiteindelijk heeft gezien.
Want Paulus schreef de brief vóórdat hij voor de laatste keer gevangen werd genomen. Hij spreekt erover, dat hij naar Rome wil komen, en daarna naar Spanje zal reizen.
Spanje heeft hij nooit gehaald.

Maar in deze brief weet Paulus dat nog niet. Hij legt een aantal leerstellingen uit, hij legt uit dat de Joden Christus niet als Zoon van God hebben aangenomen, maar dat ze toch het uitverkoren volk van God zullen blijven.
Jammer, erg jammer dat zovelen dat nooit uit deze brief hebben weten te halen.

Paulus schrijft aan heidenen, en meldt hoe blij hij is, dat hij ook aan heidenen het woord van God kan verkondigen. Hij ziet ernaar uit ze te zien. Niet alle gelovigen daar in Rome zijn hem onbekend. Hij laat er heel wat de groeten doen. Vrouwen die voor het geloof hebben gestreden, mannen die het woord hebben verkondigd. Ze worden allemaal genoemd.

Na alle retorica gaat Paulus over op 'gewone mensentaal'.  En dat is eerlijk gezegd een verademing.

Dit schijnt de laatste brief te zijn die Paulus heeft geschreven. Aan de brief merk je dat hij nog niet weet, dat zijn plannen voor de toekomst gedwarsboomd zullen worden. Hij is hier nog vol plannen voor de toekomst.