Collateral damage

Altijd vaag gedacht dat het een begrip was uit de oorlogen rond Koeweit en Irak: collatoral damage. Dat betekent, vrij vertaald, dat je in je ijver iemand te doden, ook onschuldigen doodt. Jammer, maar helaas: allemaal voor het grotere goed.

Vanavond ontdekte ik, dat het al in de Bijbel voorkomt. In het gedeelte dat ik vanavond las staat in Johannes 12:1-11, dat Jezus in Bethanië komt. Lazarus is daar ook, de man die Jezus kort geleden uit de dood heeft opgewekt. De mannen zijn blij elkaar te zien en er wordt een maaltijd aangericht. Er zijn mooie dingen over deze maaltijd te vertellen: Maria, zus van Lazarus, zalft de voeten van Jezus. Volgens mij had ze dat eerder in dit Evangelie ook al gedaan. Judas Iskariot is er ook, er wordt ons al meteen verteld hoe we hem nu moeten beschouwen:

Maar dit zei hij niet, omdat hij zich om de armen bekommerde, maar omdat hij een dief was en als beheerder der kas de inkomsten wegnam.
(Johannes 12:6)

De toon is gezet.

Maar hier wilde ik het slechts zijdelings over hebben.
Het belangrijke in dit deel van het Evangelie is voor mij, dat de hogepriesters beraadslagen of ze ook maar meteen Lazarus zullen laten doden, als ze Jezus grijpen. Tenslotte komen de mensen nu niet alleen om Jezus te zien, maar ook om naar een bewijs van Zijn wonderen te kijken: Lazarus, uit de doden opgewekt.

Tja, het zal wel voor het grotere goed geweest zijn.