Zefanja

Ik citeer uit de leeshulp van deze week:

Nu u al wat ervaring begint te krijgen in de kleine profeten ziet u misschien ook iets van dezelfde structuur die er in ieder boekje enigszins is. Allereerst zijn daar meestal de onheilsprofetieën, gevolgd door profetieën die specifieker tegen volkeren zijn gericht. Maar het eindigt vaak met profetieën van welbevinden en heil. Sefanja is daarop geen uitzondering. 

Ja, die structuur was me al opgevallen. En ik word er moe van, heel moe. Het continu dreigen. Het continu mensen zo bang maken, dat ze wel bevend ter aarde moeten vallen. En dan, dan pas, als ze heel klein zijn, komt de verlossing. Het beloven van genade.

Het is niet een manier waarop ik graag met iemand omga.
En het is ook niet de manier, waarop God graag met mensen omgaat, zeggen diverse leeshulpen. Ik lees dat niet, dat niet niet-willen. Ik lees hier een strenge vader in, een te strenge vader. Die met dreigen en slaan zijn kinderen in het gareel wil houden.

Gelukkig was mijn vader anders.