Zacharia

Soms is de Leeshulp een hele troost.
Vanavond was ik rond half 9 begonnen met Zacharia. Ik snapte er niet veel van, maar dacht dat het aan mij lag: einde van de werkweek, te kort geslapen, moe dus.

En dan lees ik in de Leeshulp:

(Wat niet betekent dat ik het allemaal begrijp; integendeel.) 
(Piet Vellekoop, predikant te Maarssen)

Gelukkig maar, het ligt niet uitsluitend aan mij. Ik begin ook door andere opmerkingen in deze Leeshulp te begrijpen waarom het allemaal wat moeilijk is: het boek Zacharia is niet door één persoon geschreven. De hoofdstukken na hoofdstuk 8 zijn allemaal toegevoegd. En dan nog zijn het twee delen: hoofdstuk 9-11 is weer door een ander geschreven dan hoofdstuk 12-14.

Er zijn natuurlijk ook genoeg verzen, die ik wel begrijp.
Wat ik mooi vind is de zin in Zacharia 8:4:

Er zullen weer oude mannen en vrouwen op de pleinen van Jeruzalem zitten, ieder met een stok in de hand vanwege zijn leeftijd.

 Plotseling realiseer je je, dat die oude mensen in oorlogstijd vaak niet overleven. Ze kunnen niet op tijd wegkomen voor de soldaten, ze zijn eerder verzwakt dan de wat jongere mensen. En nu, nu zijn ze er weer. Zo goed is het leven.

Dat is een mooie toekomstbelofte.