Ik had sinds 1,5 week last van mijn rug, het was bloedheet en we wilden die dag 50 km fietsen, met bepakking.
En op die dag troffen we in een verlaten woestenij langs de Schelde het beeld van Amos, een gekweld profeet, uitstarend over de rivier.
We waren verpletterd. Zo'n lijden, zo'n droefenis.
En vanavond las ik zijn profetieën. Hoe de landen rond Israël en Juda zouden worden verwoest, hoe Israël en Juda zouden worden verwoest. Met telkens dat mantra:
Om drie overtredingen van [...], ja om vier, zal ik het niet herroepen.Uitgebreid wordt beschreven wat God zal treffen, wie God zal treffen. Amos krijgt visioenen over een sprinkhanenplaag, een verterend vuur en weet God te overtuigen die plagen niet op Zijn volk te leggen. Maar daarna lees ik niet meer, dat God Zijn volk zal sparen.
Ondertussen krijgen de priesters van Bethel schoon genoeg van Amos. Ze vertellen de koning dat Amos een samenzwering tegen hem beraamt en raden Amos aan zijn praatjes in Juda te gaan verkopen. Amos' antwoord is verre van vriendelijk: je vrouw zal je ontrouw worden, je zonen en dochters zullen worden vermoord, je akker zal voor de helft worden ingepikt en jijzelf, priester, jijzelf zult op onreine grond sterven.
De bekende boze verhalen. Behalve dat God tegen het einde van het boek Amos zegt: niet alleen jullie heb Ik geholpen, maar ook andere volkeren. Als jullie Mij niet vereren, dood Ik jullie net zo gemakkelijk als Ik andere volkeren heb gedood.
En dan, als je helemaal ineengekrompen bent en alleen nog maar Nee, nee, NEE! kunt denken, komt het verlossende einde.
Dat God net zo vast zit aan Zijn volk, als Zijn volk aan Hem. Dat Hij Zijn volk weer zal oprichten, Zijn steden weer zal herbouwen.
En dat uiteindelijk Zijn volk weer goed zal leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten